ΤΑ ΡΑΣΑ ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΝ ΤΟΝ ΠΑΠΑ ή ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΟΥΣ ΡΑΣΟΦΟΡΟΥΣ ΠΟΥ ΕΜΦΑΝΙΖΟΝΤΑΙ ΩΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ!

Στην πατρίδα μας, στην Ελλάδα και στην Κύπρο, η πλειοψηφία των ανθρώπων επιλέγουν να είναι χριστιανοί ορθόδοξοι, να ανήκουν στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Πληθώρα ορθοδόξων χριστιανικών ναών εξυπηρετεί τις λατρευτικές ανάγκες του λαού. Εντός Ελλάδος τη διοικητική ευθύνη έχει η Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Ελλάδος, η Αυτόνομη Εκκλησία της Κρήτης (στην Κρήτη) και το Οικουμενικό Πατριαρχείο (σε Άγιον Όρος, Δωδεκάνησα και υπό όρους σε Μακεδονία-Θράκη). Ειδικά στο Άγιον Όρος, ο χρόνος μέτρησης ή ονομασίας του χρόνου διαφέρει από άλλα μέρη, διότι εκεί χρησιμοποιείται εκ παραδόσεως η βυζαντινή ώρα και το παλιό ημερολόγιο, το μη διορθωμένο ιουλιανό. Το παλιό ημερολόγιο υπολείπεται, καθυστερεί κατά 13 ολόκληρες ημέρες (έως το έτος 2100) από το εν χρήσει ημερολόγιο.

Στην Ελλάδα ήδη από το έτος 1923, για λόγους επιστημονικούς, εμπορικούς, συγχρονισμού και συμπόρευσης με την ανεπτυγμένη τότε Δύση μελετήθηκε από επιστημονική επιτροπή και υιοθετήθηκε νέο πολιτικό ημερολόγιο, το οποίο λέγεται και «διορθωμένο ιουλιανό» και είναι πολύ κοντινό μαθηματικώς (αλλά όχι ταυτόσημο) με το γρηγοριανό ημερολόγιο, που βρίσκεται σε χρήση στο μεγαλύτερο μέρος του κόσμου. Σχετικό για το νέο ημερολόγιο στην Ελλάδα το ΦΕΚ 24Α/1923 εδώ. Η διαφορά μεταξύ διορθωμένου ιουλιανού και γρηγοριανού ημερολογίου μαθηματικώς εντοπίζεται στον ορισμό κάποιων ετών ως δίσεκτα, ενώ, μεταξύ των χριστιανικών λαών, εκκλησιαστικώς στο ότι καθένας το μεταχειρίζεται προσαρμόζοντας σε αυτό τις δικές του γιορτές και άλλες λατρευτικές εκδηλώσεις. Μικροδιαφορές έχουν και μεταξύ τους οι ορθόδοξοι λαοί, αφού κάθε τοπική ορθόδοξη Εκκλησία έχει και δικό της, ιδιαίτερο αγιολόγιο, καθώς και άλλες μικροδιαφορές. 

Η Εκκλησία ανά τον κόσµο πληθυσμιακά χρησιµοποιεί κυρίως το παλαιό ηµερολόγιο (πχ. Πατριαρχεία Ιεροσολύμων, Μόσχας, Σερβίας, Γεωργίας, Άγιον Όρος) και λιγότερο το νέο (πχ. Οικουμενικό Πατριαρχείο, Πατριαρχείο Αλεξανδρείας, Εκκλησία Ελλάδος, Εκκλησία Κύπρου κλπ). Εντούτοις, κανένα πρόβληµα δεν υφίσταται στην εκκλησιαστική κοινωνία µεταξύ των Πατριαρχείων και τοπικών Εκκλησιών εξαιτίας ενός τέτοιου, εξωτερικού, γνωρίσµατος. Άλλωστε, στους πρώτους χριστιανικούς αιώνες, οι χριστιανικοί λαοί είχαν πολύ μεγάλες διαφορές σε θέματα ημερολογίου, νηστειών, παραδόσεων, ακόμη και στην ημερομηνία του Πάσχα, το οποίο δεν συνέπιπτε χρονικά. Όλα αυτά είναι ανθρώπινες, υλικές συμβάσεις, που σε τίποτε δεν μειώνουν το κύρος της Εκκλησίας και της ευχαριστιακής ενότητας μεταξύ των ορθοδόξων λαών. Σήμερα έχουν ομογενοποιηθεί τα περισσότερα από αυτά, αλλά εξακολουθούν να ποικίλλουν οι λειτουργικές παραδόσεις, η γλώσσα λατρείας, οι τοπικές νηστείες, το τοπικό αγιολόγιο κλπ.

Στην Ελλάδα τα εξωτερικά χαρακτηριστικά των ορθοδόξων διατηρούν πληθυσμιακά μικρές ομάδες, που δεν ανήκουν στην ορθόδοξη Εκκλησία, σύμφωνα με αυτή.

α) οι ουνίτες

Οι ουνίτες είναι χριστιανοί δογματικώς ενωμένοι με τους ρωμαιοκαθολικούς και τον πάπα Ρώμης, που έχουν λειτουργική παράδοση προερχόμενη από την ορθόδοξη Ανατολή. Αυτοονομάζονται «ελληνοκαθολικοί» ή «ελληνόρρυθμοι καθολικοί», ενώ οι πολλοί τους ονομάζουν απλώς ουνίτες ή γραικολατίνους. Η προέλευσή τους είναι ποικίλη: είτε αποτελούν προϊόν προσηλυτισμού εις βάρος των ορθοδόξων εκ μέρους λατίνων απεσταλμένων από τη Ρώμη κατά τα χρόνια της Τουρκοκρατίας είτε έχουν πρόσφατα μεταστραφεί στα λατινικά δόγματα, διατηρώντας πολλές ορθόδοξες λειτουργικές, ενδυματολογικές, λατρευτικές κλπ παραδόσεις. Στην Μέση Ανατολή υπάρχουν ελληνόρρυθμοι καθολικοί που εξαρχής είχαν θρησκευτική εξάρτηση από τον πάπα Ρώμης, είτε διότι ποτέ δεν την διέκοψαν (ενώ διέκοψαν την κοινωνία με τα λοιπά Πατριαρχεία) είτε διότι είναι προϊόν προσηλυτισμού στον χριστιανισμό ή διάσωσης από τον εξισλαμισμό, εκ μέρους της Ρώμης.

β) οι παλιοημερολογίτες

Οι παλιοημερολογίτες είναι χριστιανοί που έχουν τόσο τα εξωτερικά χαρακτηριστικά των ορθοδόξων (λειτουργική παράδοση, ένδυση κληρικών, ναοδομία, γιορτές κλπ), όσο και τα δόγματα και την πίστη των ορθοδόξων, δεν βρίσκονται όμως σε εκκλησιαστική κοινωνία με την ορθόδοξη Εκκλησία, έχουν ιδιαίτερο ιερατείο ξένο προς το αναγνωρισμένο ορθόδοξο και ανήκουν σε αυτοτελείς ομάδες με σχετιζόμενες διοικητικώς ή λειτουργικώς με την ορθόδοξη Εκκλησία. Πρόσθετη διαφορά είναι η μη αναγνώριση εκ μέρους των παλιοημερολογιτών ότι οι ορθόδοξοι είναι όντως ορθόδοξοι, η μη αναγνώριση εκ μέρους τους ως εγκύρου του ορθοδόξου κλήρου και των ορθοδόξων αγιαστικών μυστηρίων και η μη αναγνώριση πολλών συγχρόνων αγίων (όσιοι Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης, Γεώργιος Καρσλίδης, Παϊσιος Αγιορείτης κλπ), δηλαδή προέκυψε ήδη διαφορά με το ορθόδοξο αγιολόγιο. Σημειωτέον πως υπάρχουν διάφορες αυτοτελείς παλιοημερολογίτικες χριστιανικές ομάδες, που δεν έχουν μεταξύ τους λειτουργική σχέση, εξάρτηση ή διοικητική και θρησκευτική ενότητα. Αυτοονομάζονται συνήθως «γνήσιοι ορθόδοξοι χριστιανοί» ή «ΓΟΧ» ή «ορθόδοξοι πατρίου ημερολογίου», ενώ οι πολλοί τους ονομάζουν απλώς παλιοημερολογίτες. Η προέλευσή τους είναι ποικίλη: είτε αποτελούν προϊόν προσηλυτισμού εις βάρος των ορθοδόξων Ελλάδος-Κύπρου εκ μέρους παλιοημερολογιτών «ακτιβιστών» είτε αδυνατούν να αντιληφθούν τη διαφορά, συνήθως παλιννοστούντες ομογενείς προερχόμενοι από σλαβικές ορθόδοξες Εκκλησίες που τηρούν το παλιό ημερολόγιο.

            Στην Ελλάδα και στην Κύπρο είναι γνωστή η διαφορά των ορθοδόξων με τους ουνίτες, ενώ δεν είναι γνωστή στην Ουκρανία, την Τσεχία, τη Σλοβακία, τη Βουλγαρία κλπ. Στην πατρίδα μας δεν είναι γνωστή η διαφορά των ορθοδόξων με τους παλιοημερολογίτες. Τονίζουμε πως η ορθόδοξη Εκκλησία ανά τον κόσμο χρησιμοποιεί είτε το νέο είτε το παλιό ημερολόγιο (διορθωμένο ιουλιανό και απλό ιουλιανό αντιστοίχως), αλλά εδώ τηρούμε για την έννοια «παλιοημερολογίτες» την έννοια των χριστιανών, που είναι μεν δογματικώς και εξωτερικώς πολύ κοντά στην ορθοδοξία, είναι δε αυτοαποκομμένοι από αυτή. Οι παλιοημερολογίτες συχνά από την ορθόδοξη Εκκλησία ονομάζονται βάσει των ιερών κανόνων παρασυνάγωγοι ή σχισματικοί, πιο απλά εξωεκκλησιαστικοί ή παραεκκλησιαστικοί.

Σε κάθε περίπτωση, η ορθόδοξη Εκκλησία τηρεί φιλάνθρωπη στάση προς τους παλιοημερολογίτες, εκ μέρους τόσο ιερέων, όσο και λαϊκών. Η Εκκλησία προσπαθεί πάντοτε, με αγάπη προς το ανθρώπινο πρόσωπο, να βλέπει

-τους μεν εντός αυτής ως ποίμνιό της, το οποίο οφείλει να κατηχεί και να προστατεύει από επιθέσεις αλλοδόξων και εκκλησιαστικών, ιδίως από προβατόσχημους λύκους

-τους δε εκτός αυτής ως πρόσωπα πεπλανημένα, που χρέος της είναι να συναγάγει εντός της.

Παρατηρείται ότι οι περισσότεροι σήμερα παλιοημερολογίτες Ελλάδος-Κύπρου είναι προσήλυτοι στον παλιοημερολογιτισμό και όχι γεννημένοι σε αυτόν, επομένως κατά την Εκκλησία είναι όντως ορθόδοξοι, διότι έχουν κανονικό βάπτισμα από κανονικό ορθόδοξο ιερέα. Από εκκλησιαστική-ιεροσυνοδική σκοπιά, οι προσήλυτοι στον παλιοημερολογιτισμό εκ των υστέρων έχουν δεχτεί θρησκευτικές τελετουργικές πράξεις εξωτερικά όμοιες με το ορθόδοξο βάπτισμα ή το χρίσμα από μη κανονικούς ορθοδόξους ιερείς, παλιοημερολογίτες.

Η ορθόδοξη Εκκλησία στην Ελλάδα συχνά δέχεται ποικίλες επιθέσεις εκ μέρους παλιοημερολογιτών, πολλές από τις οποίες είναι στοχευμένες, ιδίως προς συγκεκριμένα πρόσωπα επισκόπων ή πατριαρχών. Σύντομη αναφορά εδώ. Οι παλιοημερολογίτες επιτιθέμενοι κατά της ορθόδοξης Εκκλησίας συνήθως είναι προσήλυτοι στον παλιοημερολογιτισμό από την ορθοδοξία και διέπονται από φανατισμό, ενώ παρατηρείται στο διαδίκτυο πως προβαίνουν σε λεκτικές ακρότητες εις βάρος επισκόπων, αγίων και της Εκκλησίας συλλήβδην. Ειδικότρα, οι διάφοροι άκριτα και άλογα δημοσιολογούντες παλιοημερολογίτες ονομάζουν «πλανεμένους», «μάγους», «καταραμένους», «εγωιστές», «οικουμενιστές» κλπ τους συγχρόνους αγίους Παϊσιο, Πορφύριο κλπ. Επίσης θεωρούν «αιρετική» την Εκκλησία της Ελλάδος, «αιρετικό» τον Οικουμενικό Πατριάρχη. Αποκαλούν την Εκκλησία της Ελλάδος «λυκοσπηλιά, μαντρί του αντιχρίστου» και άλλα πολύ θλιβερά. Πολλοί ορθόδοξοι Έλληνες αγνοούν βασικές θέσεις των παλιοημερολογιτών, οι οποίες έρχονται σε ευθεία αντίθεση με την Εκκλησία, την κανπονική διοίκησή της, την εκκλησιολογία και τους αγίους της. Πάμπολλες φορές γνωστοί ρασοφόροι παλιοημερολογίτες ηγετίσκοι προτρέπουν σε δημόσιες ομιλίες τους «να μην αναγνωρίζουμε τους ψευτοαγίους της Κρατούσης Εκκλησίας» και «αυτούς τους ψευτοαγίους Παϊσιους και Πορφύριους εμείς δεν τους θέλουμε, για τον δεσπότη Χριστό δεν είναι άγιοι». Μπορεί καθένας να διαβάσει έντυπα περιοδικά τους, π.χ. «Φωνή Ορθοδοξίας», «Κήρυξ Εκκλησίας Ορθοδόξων», «Άγιοι Κολλυβάδες», «Βοανεργές», «Άγιος Αγαθάγγελος Εσφιγμενίτης» κλπ και να απορήσει με το επίπεδο των γραφομένων, ενδεικτικά εδώ και εδώ και εδώ

Είναι όλα αυτά συνέπειες της εκκλησιαστικής αυτοαποκοπής, της αυτοσχέδιας «πνευματικής πορείας» και του σχίσματος, χαρακτηριστικά της πλάνης και της απόδοσης βαρύνουσας σημασίας στο ίδιο θέλημα, μακράν του πνευματικού και της Εκκλησίας.  και του ανθρώπινου εγωισμού. Ας δούμε επί του θέματος την άποψη του αγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως εδώ και του οσίου Παϊσίου Αγιορείτου εδώ.

Το διαδίκτυο σήμερα βρίθει από αυτοδιορισμένους «επί τω έργω» παλιοημερολογίτες, οι οποίοι δίκην μεσαιωνικών ιεροεξεταστών, με εμφανή φανατισμό, μισαλλοδοξία και κακότητα για την Εκκλησία ασκούν απροκάλυπτο και συνεχή προσηλυτισμό εις βάρος των ορθοδόξων πιστών. Στο θέμα έχουμε τοποθετηθεί γενικά εδώ και ειδικά εδώ και εδώ. Κάποιοι παλιοημερολογίτες θεωρούν πως η ορθοδοξία βρίσκεται σε μόνιμο κίνδυνο και πως οι ίδιοι μπορούν να την «σώσουν» τοιουτοτρόπως, ενώ δρουν εκμεταλλευόμενοι

α) τα κοινά δόγματα των παλιοημερολογιτών με τους ορθοδόξους

β) τη γενική εξωτερική ομοιότητα παλιοημερολογιτών και ορθοδόξων

γ) τα προκλητικά οικουμενιστικά ανοίγματα ενίων αρχιερέων

δ) το θολό νομοθετικό πεδίο, που επιτρέπει σε καθέναν πολύ εύκολα ακόμη και να δηλώνει πως είναι «ορθόδοξος κληρικός», εάν επικαλεστεί «λόγους συνειδήσεως» συνδεόμενους με το παλιό ημερολόγιο, παρότι αυτό δεν είναι ορθόδοξο χριστιανικό δόγμα, αλλά ένα απλό ανθρώπινο διανοητικό εργαλείο.

Δημόσιες εκφράσεις και συμπεριφορές παλιοημερολογιτών εναντίον της Εκκλησίας, των επισκόπων της και των αγίων, στο πλαίσιο ενός ιδιότυπου «μαραθώνιου ενημέρωσης για την αποστασία της πίστης» που γέμει υβρεολογίου και ιεροκατάκρισης, σπιλώνουν τον παλιοημερολογιτισμό στη συνείδηση των πολλών και τον συνδέουν με τον θρησκευτικό φονταμενταλισμό, κατά συνειρμούς με ακραίους και προσωπιδοφόρους φορείς άλλων θρησκειών. Πέραν αυτού, η ίδια η εκμετάλλευση του ονόματος της Εκκλησίας και η, ως μη ώφειλε, ένδυση του τιμημένου ράσου από πρόσωπα ξένα προς την Εκκλησία και αντιποιούμενα το λειτούργημα του ορθοδόξου ιερέως δημιουργεί μεν σύγχυση σε πολλούς, αποκαλύπτει δε συχνά τον τόπο δράσης ορισμένων. Είναι γνωστό πως πλειάδα παλιοημερολογιτών ρασοφόρων προέρχεται από την Εκκλησία της Ελλάδος, της οποίας αυτοί διετέλεσαν ιερείς και καθαιρέθηκαν από συνοδικά δικαστήρια βάσει των ιερών κανόνων για παραπτώματα ηθικής, οικονομικής ή άλλης φύσεως. Στο θέμα των συνοδικών δικαστηρίων της Εκκλησίας της Ελλάδος ως «δεξαμενή μελλοντικών παλιοημερολογιτών κληρικών» και του εξωεκκλησιαστικού χώρου του παλιού ημερολογίου ως «σκουπιδοτενεκές της Εκκλησίας» έχουν δημοσίως αναφερθεί πολλοί επίσκοποι, όπως ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χριστόδουλος εδώ, ο μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ κλπ.

Προαναφέρθηκε πως οι παλιοημερολογίτες δεν κοινωνούν με κανένα ορθόδοξο Πατριαρχείο ή τοπική ορθόδοξη Εκκλησία επί της γης, είναι αυτοαποκομμένοι και εσωτερικά πολυδιασπασμένοι σε δεκάδες αντιμαχόμενες ομάδες, τις οποίες αυτοί αποκαλούν παρατάξεις. Πιστεύουν οι φανατικότεροι αυτών, έκαστος για την ιδία απομονωμένη παράταξη, πως είναι αυτή η «Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία» του Συμβόλου της Πίστεως, ενώ για την ορθόδοξη Εκκλησία πως είναι «ενωμένη με τον λατίνο πάπα Ρώμης», πως «έχει πέσει σε αιρέσεις», πως «δεν έχει έγκυρα μυστήρια» κλπ! Σύμφωνα με την ορθόδοξη Εκκλησία, εκτός Εκκλησίας ουκ έστι σωτηρία, όλες ανεξαιρέτως οι παλιοημερολογίτικες παρατάξεις είναι εκτός Εκκλησίας, παραεκκλησιαστικές και δίχως έγκυρη ιεροσύνη ή μυστήρια. Η Εκκλησία της Ελλάδος επισήμως όταν αναφέρεται σε «παλιοημερολογίτες» εννοεί μόνο τους μη ορθοδόξους, τους σχισματικούς και παρασυνάγωγους αυτοαποκαλούμενους «ΓΟΧ». Παλαιότερη συνοπτική παρουσίαση μπορεί κανείς αν δει εδώ. Θεωρούμε την ενημέρωση περί παλιοημερολογιτών ανγκαία, ώστε να ξεχωρίζουμε τους ΠΡΟΒΑΤΟΣΧΗΜΟΥΣ ΛΥΚΟΥΣ που εισέρχονται στην αυλή των λογικών προβάτων με σκοπό να τα πλανήσουν. Υπάρχει απλός κόσμος που δεν γνωρίζει τη διαφορά μεταξύ ορθοδόξων και εξωεκκλησιαστικών παλιοημερολογιτών γενικώς και ειδικότερα μεταξύ ορθόδοξων ιερέων και παραεκκλησιαστικών παλιοημερολογιτών ρασοφόρων, πολλοί από τους οποίους είναι καθηρημένοι ή... αυτοχειροτονημένοι, ενώ όλοι στερούνται ιερωσύνης. Η γνώση επί του θέματος μάς γλυτώνει από κακοτοπιές, χριστεμπόρους και εκμεταλλευτές. http://www.egolpion.com/zhlotes.el.aspx?splitter_children_offset=24 Ο μακαριστός και λόγιος Αγιορείτης π. Θεόκλητος Διονυσιάτης είχε ιδίαν πείρα από σχισματικούς ζηλωτές στο Άγιον Όρος, τους οποίους προσφυώς ονόμαζε «ζουρλωτές», καθώς και από παλιοημερολογίτες «επισκόπους» εκτός Αγίου Όρους, π.χ. εδώ.

*

Είναι γνωστό πως ο μέσος Έλληνας σέβεται το ράσο και θέλει να το υπερασπίζεται. Δυστυχώς, το τιμημένο ορθόδοξο ράσο φέρουν και άτομα εκτός κοινωνίας με την Εκκλησία, όπως διάφοροι αχειροτόνητοι, καθηρημένοι, σχισματικοί και παρασυνάγωγοι, τους οποίους δύσκολα διακρίνουν οι πιστοί, ενίοτε ακόμη και οι ιερείς. Γνωρίζουμε ορθοδόξους λαϊκούς και ιερείς που υποστηρίζουν ηθικά και υλικά τους σχισματικούς καταληψίες της μονής Εσφιγμένου ή αναγνωρίζουν ιερατική υπόσταση σε παλιοημερολογίτες. Υπάρχουν λαϊκοί και ιερείς που οργανώνουν εκδρομές ενοριτών τους επισκεπτόμενοι από άγνοια και παλιοημερολογίτικα ιδρύματα (π.χ. οσίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου Λυκόβρυσης, αγίου Κυπριανού Φυλής, σκήτη Παναγουλάκη Καλαμάτας κλπ).

Υπενθυμίζουμε σχετικές θέσεις της Εκκλησίας της Ελλάδος:

1ον) «τα λεγόμενα «μυστήρια» των Παλαιοημερολογιτών θεωρούνται ως μη γενόμενα και θα πρέπει να επαναλαμβάνονται εξ υπαρχής», Αποφάσεις 1372/530/3-6-59 και 1605/30ΝΚ/830/23-5-2001 Ι. Συνόδου

2ον) «η επίσκεψη παλαιοημερολογίτικων (λεγομένων) "προσκυνημάτων" απαγορεύεται», Απόφαση 6599/142/13-1-1971 Ι. Συνόδου

3ον) «τα μυστήρια αντικανονικών ιερέων είναι άκυρα», Απόφαση

3883/1705ΝΚ/1808/10-8-76 Ι. Συνόδου

4ον) «τα μυστήρια Καθηρημένων είναι άκυρα», Απόφαση 2078/950/22-5-78 Ι. Συνόδου

http://www.valsamon.com/library/%CE%9D%CE%BF%CE%BC%CE%BF%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82%20%CE%91%CF%80%CE%BF%CF%86%CE%AC%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82%20%CE%A3%CF%85%CE%BD%CE%BF%CE%B4%CE%BF%CF%85.pdf

Οι παλιοημερολογίτες συνέστησαν καινοτόμο χριστιανικό δόγμα (ή δόγματα) μόλις το έτος 1935, οπότε έγινε οργανωμένα το σχίσμα των παλιοημερολογιτών από την Εκκλησία της Ελλάδος ή, κατ’ άλλους, μόλις το 1948 και το 1960-61, που απέκτησαν δικές τους «ιεραρχίες», μακριά από την κανονική ορθόδοξη ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος. Από τους δύο βασικούς παλιοημερολογίτικους «κόσμους», ματθαιικούς και φλωρινοσεραφειμικούς, οι μεν έχουν την θρησκευτική απαρχή τους στο έτος 1948 (των εξωεκκλησιαστικών χειροτονιών «επισκόπων» από έναν καθηρημένο πρώην ιερομόναχο), οι δε στα έτη 1960-1961 των υπερόριων και λαθραίων χειροτονιών «επισκόπων» στις ΗΠΑ και στην Ελλάδα (από έναν αμφιλεγόμενο επίσκοπο ή δύο κλπ). Μερική αναφορά επί του θέματος έχουμε κάνει εδώ και σύντομα θα επανέλθουμε με περισσότερα στοιχεία. Σύμφωνα με θεολόγους, πρόκειται (τουλάχιστον) για δύο παράλληλες παλιοημερολογίτικες χριστιανικές ομολογίες εντός των παλιοημερολογιτών Ελλάδος (τη «φλωρινοσεραφειμική» και τη «ματθαιική»). Αυτές οι παράλληλες παλιοημερολογίτικες χριστιανικές ομολογίες χαρακτηρίζονται καινοτόμες (παρότι έχουν παρωχημένο, οιωνεί «παραδοσιακόφιλο» λόγο), ενώ είναι πρόσφατα ιδρυθείσες (1960-61 και 1948 αντιστοίχως), κοντινές προς το ορθόδοξο χριστιανικό δόγμα, αλλά όχι ορθόδοξες και άσχετες με την ορθόδοξη Εκκλησία. Ως γνωστόν, η Εκκλησία έχει την απαρχή της 2.000 χρόνια σχεδόν πριν και είναι ιδρυθείσα κατά την ημέρα της Πεντηκοστής από το άγιο Πνεύμα.