ΚΑΤΑ ΔΥΝΑΜΙΝ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΘΕΟΛΟΓΙΚΩΣ ΚΑΙ ΛΟΓΙΚΩΣ ΕΩΛΕΣ ΑΙΤΙΑΣΕΙΣ ΕΞΩΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΩΝ ΠΡΟΣΩΠΩΝ ΠΟΥ ΜΑΧΟΝΤΑΙ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ, ΕΠΙΣΚΟΠΟΥΣ ΚΑΙ ΑΓΙΟΥΣ
Θερμοκέφαλοι υπερζηλωτές των πληκτρολογίων και αυτόκλητοι διαδικτυακοί «εκκλησιαστικοί εισαγγελείς» επιτίθενται κατά της Εκκλησίας, των επισκόπων και των αγίων Της, απευθύνοντας στρεβλωτικές ερωτήσεις και εξάγοντας νόθα συμπεράσματα. Θα περίμενε κανείς μένος από οπαδούς άλλων θρησκειών, εντούτοις προέρχονται από χριστιανούς ορθοδοξόσχημους παλιοημερολογίτες τα βέλη. Τους ευχαριστούμε για τις άφθονες ευκαιρίες στοιχειοθετημένου αντιλόγου που μας παρέχουν και ευχόμαστε ο Θεός να τους φωτίζει να επιστρέψουν/προσέλθουν στη μάνα μας Ορθοδοξία!
Γράφουν κάποιοι εξωεκκλησιαστικοί παλιοημερολογίτες τα εξής:
«Βλέπω τὸν παραλογισμό σας σὲ ὅλο του τὸ μεγαλεῖο. τὸ 1971 μετά δηλαδῆ τὴν παπική σας κενοτομία,( καινοτομία) κάποιος ἐρμηνεύει τὸν 15ο κανόνα συμφωνα μὲ τὰ μέτρα σας. Καὶ σὲ ρωτάω, καταδικάζεις τὴν μὴ τήρηση τῆς νηστείας τῶν Ἀποστόλων ποὺ ἀκολουθεὶ τὴν κινητή ἐορτῆ τοῦ Πάσχα; Κατάδικάζεις τὴν ἀνάγνωση τῶν ἴδίων γραμμάτων καὶ Εὐαγγέλίου πρίν τὴν ἔναρξη τοῦ Τριωδίου δύο φορές, γιὰ νὰ περιμένετε ἐμᾶς νὰ γιορτάσουμε μαζί τὸ Πάσχα; Καταδικάζεις ποὺ καταντήσατε τὴν ἐορτῆ τοῦ Ἀγίου Γεωργίου κινητή; Καταδικάζεις τὸν βαρθολομαῖο ποὺ συλλειτουργη καὶ συμπροσεύχεται μὲ καθολικοῦς βουδιστές, ινδουιστές,νεοπαγανιστές, καὶ σατανιστές; Καὶ δὲν θέλω νὰ ἀναρτᾶς δημοσιεύματα κάποιων "φωτισμένων"νεοπαπάδων θέλω νὰ ἀπαντᾶς ἐσὺ, ὄπως κάνω κι ἐγὼ, δὲν θέλω νὰ καλύπτης τὴν ἀγνοιά σου μὲ δημοσιεύματα κάποιων ποὺ δροῦν συμφεροντολογικά. Ἐδῶ σὲ θέλω κάνουμε διάλογο μὲ αὐτά που γνωρίζουμε, καὶ ὄχι μὲ κουβέντες ἄλλων.»
Απαντούμε ως εξής:
1.
Επιτρέψτε μας να πούμε ότι πολλοί βλέπουν τον παραλογισμό του παλιοημερολογιτισμού σε επιζήμιες διαστάσεις προτεσταντικού σχολαστικισμού, προσωπικής έπαρσης, εγωπάθειας, αυτοδικαίωσης και εν τέλει εκκλησιομαχίας. Η παλαιά και η σύγχρονη πράξη της Εκκλησίας απορρίπτουν αυστηρά τις αποσχίσεις, τις διασπάσεις και τις παρασυναγωγές. Το αυτό οι παλαιοί άγιοι, το αυτό οι σύγχρονοι άγιοι, οι θεολόγοι και οι γέροντες. Σας παραπέμπουμε π.χ. στο http://enotitapisteos.blogspot.gr/2014/04/blog-post_10.html στην ενότητα 7Α, «ΕΓΚΥΡΕΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΑΛΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΕΣ».
2.
Ο 15ος κανόνας της ΑΒ’ συνόδου είχε πάντοτε την ίδια ερμηνεία και ομοίως βιωνόταν από την Εκκλησία. Το μαρτυρά η εκκλησιαστική παράδοση και ιστορία, η οποία αποτυπώνεται εύστοχα από τον π. Επιφάνιο Θεοδωρόπουλο στο εξαίρετο βιβλίο του «Οικουμενισμός και Ζηλωτισμός, τα δύο άκρα». Κάποιοι παλιοημερολογίτες κάνουν διαστροφή του 15ου κανόνας της Πρωτοδευτέρας Συνόδου, εξάγοντας στρεβλό συμπέρασμα. Όμως ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΝΟΝΕΣ ΠΟΥ ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΛΟΥΝ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ ΔΙΑΚΟΠΗ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΥ ΑΙΡΕΤΙΖΟΝΤΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΠΡΟ ΣΥΝΟΔΙΚΗΣ ΚΑΤΑΔΙΚΗΣ! Εάν υπήρχαν τέτοιοι κανόνες, θα έγραφαν και τι επιτίμια επιβάλλουν σε όσους τους παραβούν. Ουδέν όμως επιτίμιο/ποινή προβλέπεται για τη μη διακοπή μνημοσύνου προ συνοδικής καταδίκης, σε αντίθεση με αυτό που όλοι οι ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟΙ νόμοι και κανόνες των ανθρώπων σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης και σε όλες τις εποχές και σε όλους τους λαούς ορίζουν! Οι ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟΙ κανόνες (διοικητικοί, πολιτικοί, θρησκευτικοί, οικονομικοί κλπ) πάντα ορίζουν ΠΟΙΝΗ σε περίπτωση παράβασής τους. αυτό όμως δεν συμβαίνει με τον εν λόγω κανόνα, διότι είναι ΔΥΝΗΤΙΚΟΣ, ΟΧΙ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟΣ.
Ο κανόνας αυτός:
-προβλέπει τιμή σε όσους απομακρύνονται από αυτούς που κηρύττουν και διδάσκουν αίρεση απ’ Εκκλησίας. Κοινώς, ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ, ΔΕΝ ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ την απομάκρυνση προ συνοδικής διαγνώμης.
-δεν προβλέπει ποινή σε όσους δεν απομακρύνονται από αυτούς που κηρύττουν και διδάσκουν αίρεση απ’ Εκκλησίας. Κοινώς, ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ, ΔΕΝ ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ την μη απομάκρυνση προ συνοδικής διαγνώμης.
Ο κανόνας αυτός:
-έχει ένα γενικότερο πλαίσιο κανόνων στους οποίους εντάσσεται και ενιαία συνιστάται από την Εκκλησία και για την Εκκλησία
-προβάλλεται μεμονωμένα εδώ και μεμονωμένα από ακραίους, που επιζητούν ιεροκανονική νομιμοποίηση των σχισμάτων τους.
Ας ΥΠΟΘΕΣΟΥΜΕ όμως ότι ο κανόνας αυτός είναι ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟΣ. Φαντάζεστε τι χάος θα προκαλούνταν από τους πρώτους ΜΗΝΕΣ εφαρμογής του στην πράξη; Κάθε ένας που θα έκρινε (ή που θα επικαλούνταν ότι έκρινε) πως ο επίσκοπός του είναι «αιρετικός», θα ένιωθε υποχρεωμένος να αποσχισθεί από αυτόν. Καταλαβαίνετε ότι θα είχαμε αμέσως μία κατάσταση χάους και πολυκερματισμού, όπως ακριβώς συμβαίνει σήμερα στον προτεσταντισμό και στον παλιοημερολογιτισμό. Δεν θα υφίστατο ενιαία Εκκλησία, αλλά πολυάριθμες προσωποπαγείς «εκκλησίες», καθενός που νιώθει «σωστότερος από τον επίσκοπό του»…
Σας παραπέμπουμε για περαιτέρω ανάλυση στο http://enotitapisteos.blogspot.gr/2014_02_01_archive.html στην ενότητα 4Δ.
3.
Η Εκκλησία ΔΕΝ είναι ένας «αγκυλωμένος» θεσμός που αποστρέφεται την καινοτομία, ιδίως όταν αυτή δεν θίγει την ύπαρξή της και τα δόγματά της. Αντιστρόφως, είναι «δόγμα πίστεως» ή «όρος σωτηρίας» κάποιο εξωτερικό/κοσμικό γνώρισμα όπως το ωρολόγιο, το ημερολόγιο, το χρώμα αμφίων, η λειτουργική γλώσσα, η τάξη των νηστειών κλπ; Με αυτά σώζεται ο άνθρωπος ή διά της θείας ευδοκίας, κατά θεία οικονομία; Το να ανάγει κανείς οτιδήποτε σε δόγμα, που δεν είναι, συνιστά ακριβώς νόθευση της πίστης, δηλαδή αίρεση. Τέτοιες νοθεύσεις, δυστυχώς, ενδημούν άφθονες στις παλιοημερολογίτικες οργανώσεις. Μικρό παράδειγμα εδώ: http://www.egolpion.com/4_aireseis.el.aspx
4.
Ελέγχουν οι εξωεκκλησιαστικοί παλιοημερολογίτες τους… ορθοδόξους για την τήρηση και την τάξη των ορθοδόξων νηστειών;! Οποία παραδοξότητα, οποία υποκρισία! Οι ορθόδοξες νηστείες διαφέρουν από τόπο σε τόπο, από χρόνο σε χρόνο και από τοπική Εκκλησία σε τοπική Εκκλησία. Δεν υπάρχει, ούτε και ποτέ υπήρχε πλήρης τοπική και εκκλησιαστική ομοιομορφία. Δεν θέλουμε καν την πλήρη ομοιομορφία, είναι απάνθρωπη και παραγνωρίζει τα κατά τόπους έθιμα, κλίματα, παραδόσεις, προτιμήσεις των ανθρώπων. Η Εκκλησία δεν επιτίθεται στις κοινωνίες σαν «οδοστρωτήρας», αλλά συγκαταβαίνει μαζί τους. Το μήνυμα της Εκκλησίας δεν είναι εγκοσμιοκρατικό ή «θεοκρατικό», αλλά πηγάζει από τον γλυκύν Ιησού. Ως λαϊκοί, οφείλουμε ταπεινά να δεχόμαστε ότι για τον ορισμό των νηστειών υπεύθυνη είναι η τοπική Εκκλησία μας, περισσότερο δεν είναι «δουλειά μας». Άλλη είναι η δουλειά μας, σε συνεννόηση με τον πνευματικό μας. Την απάντηση δίνει πολύ όμορφα ο π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος στο http://stwmenkalws.blogspot.gr/search/label/%CE%A0%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%B9%CE%BF%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CF%84%CE%B5%CF%82 (περίπου στη μέση της σελίδας) και δεν έχουμε να προσθαφαιρέσουμε τίποτα.
5.
Κανείς από την Εκκλησία δεν «περιμένει» τους παρασυνάγωγους παλιοημερολογίτες για να «συνεορτάσουν» Πάσχα. Αυτό θα ήταν παράλογο και αδύνατο! Η Εκκλησία, το Σώμα του Κυρίου, δεν έχει ανάγκη από νόθα στοιχεία για να υπάρχει (άπαγε της βλασφημίας!), αντιθέτως προσεύχεται και προσκαρτερεί για την ένταξη στην Εκκλησία όλων των ανθρώπων ανεξαιρέτως, διότι για όλους ανεξαιρέτως είναι πλασμένη.
Το Πάσχα το γιορτάζουμε την πρώτη Κυριακή μετά την πανσέληνο μετά την εαρινή ισημερία και αφού έχει προηγηθεί το νομικό φάσκα. Ακόμη και το αλβανοκοσοβάρικο ή το κεντροαφρικάνικο ή το βαβυλωνιακό ή το ντισνεϊλανδικό ημερολόγιο να τηρούσαμε, πάλι τη συγκεκριμένη Κυριακή θα είχαμε Πάσχα. Άδικα αναλώνονται κάποιοι παλιοημερολογίτες, χρονοαπασχολούμενοι και σχεδόν χρονολάτρες, με την ανοησία ότι δήθεν το Πάσχα «είναι με το παλιό ημερολόγιο». Ο τρόπος μέτρησης οιουδήποτε φυσικού μεγέθους, π.χ. της μάζας, του χρόνου, της επιτάχυνσης, της θερμότητας ή άλλου, ουδέποτε είναι δυνατόν να θίξει την ουσία ή το δόγμα της Εκκλησίας.
6.
Η γιορτή του αγίου Γεωργίου είναι μικτή, κυρίως κινητή παλαιόθεν! Ναι μεν 23 Απριλίου, με επιφύλαξη δε ως προς το Πάσχα. Ενοχλεί κανέναν το τώρα ή το μετά της εορτής του αγίου Γεωργίου;! Ποιο είναι το μεμπτό; Μήπως απλά κάποιοι παλιοημερολογίτες επιζητούν εναγωνίως τα σκάνδαλα και χαίρονται άμα τη ευρέσει ή άμα τη φαντασίωσή τους;
Όσο για «τα ίδια γράμματα του ευαγγελίου» είναι χαρά να διαβάζονται όχι μόνο δύο, αλλά και χίλιες δύο φορές εντός της ημέρας, του μήνα ή του έτους. Αυτό συμβαίνει ούτως ή άλλως, αφού εκατομμύρια ορθόδοξοι ανά τον κόσμο μελετούν «τα ίδια γράμματα του ευαγγελίου», προσεύχονται ή εκκλησιάζονται με αυτά, ταυτόχρονα ή με διαφορά λεπτών/ωρών/ημερών… Χρονολατρεία ή έντεχνη προσκόλληση σε ιδιότυπο σχολαστικισμό, ώστε να εξαχθεί το βεβιασμένο συμπέρασμα του «σκανδάλου» για ορισμένους ευκολοσκανδάλιστους;!
7.
Ας επιδείξουμε σεβασμό στο πρόσωπο του όντως θλιβομένου, πολεμουμένου και «εξ οικείων», αλλά ικανού, πιστού, πολύμοχθου και ακαδημαϊκού Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου, και ας αναλογιστούμε τι θα κάναμε εμείς στη θέση του εν μέσω του εχθρικού πολιτικού και θρησκευτικού κλίματος της Τουρκίας. Ας θυμηθούμε πως το έτος 2013, επί μακρόν μάς συνήθισαν οι παλιοημερολογίτες και οι κάθε είδους «αυτοδικαιούμενοι υπερορθόδοξοι» στις ψευδολογίες ότι δήθεν μαζί με τον αγαπητό και σεπτό μας Πατριάρχη έρχεται στο Άγιον Όρος και ο αιρετικός... πάπας Ρώμης! Ομοίως σε τραγελαφικές ψευδολογίες για δήθεν «συλλειτουργίες» του Οικουμενικού Πατριάρχη με… προτεστάντες, λατίνους, μουσουλμάνους, ιουδαίους βουδιστές, ινδουϊστές, νεοπαγανιστές και σατανιστές; Αλήθεια, πώς γίνεται αυτό, έχουν και αυτοί το ίδιο άγιο Ποτήριο…; Εάν όντως γίνεται, προφανώς πρέπει να χαρούμε και όχι να σκανδαλιστούμε, αφού όλοι αυτοί έγιναν μέλη της Εκκλησίας! Ομοίως κατηγορίες και ψεύδη συχνά εκτοξεύονται για… «προδότες» Αγιορείτες, επειδή παραμένουν… εντός Εκκλησίας και δεν αποσχίζονται όπως οι εξωεκκλησιαστικοί παλιοημερολογίτες! Δυστυχώς, είναι πολλές οι ψευδολογίες και οι πλαστογραφίες, ακόμη και της εκκλησιαστικής ιστορίας ή των έργων/λόγων των αγίων, που διαπράττουν οι παλιοημερολογίτες, για να προσεταιριστούν τους πλέον ευκολοσκανδάλιστους ή απλοϊκούς των ορθοδόξων, και ν ατους εντάξουν έκαστος στη δική του παλιοημερολογίτικη φατρία (από τις δεκάδες εναλλακτικές παλιοημερολογίτικες επιλογές). Αναφέρουμε π.χ. το ΠΛΑΣΤΟ έγγραφο που δήθεν καταδικάζει το νέο ημερολόγιο και το οποίο απετέλεσε και αποτελεί το «βαρύ πυροβολικό» των παλιοημερολογιτών στην εξωεκκλησιαστική τους προσηλυτιστική δράση. Εντούτοις, την πλαστότητα αυτή έχουν αρχίσει να παραδέχονται τελυταία 1-2 από τις παλιοημερολογίτικες φατρίες, όπως οι «Κυπριανίτες». http://www.egolpion.com/sigilio_enistamenoi.el.aspx Συστήνουμε περισσότερη συστολή, περισσότερη προσευχή, περισσότερη περίσκεψη, περισσότερη εσωστρέφεια, περισσότερο αυτοέλεγχο και λιγότερα λόγια, πολλώ δε μάλλον μειωτικά του της Εκκλησίας, του Αγιωνύμου Άθω ή του πανταχόθεν βαλλόμενου Οικουμενικού Πατριαρχείου!
Το θέμα του εξωεκκλησιαστικού παλιοημερολογιτισμού οφείλει να προβληματίσει εξίσου με το θέμα της εκτροπής του οικουμενισμού. Υπενθυμίζουμε την ανάγκη τήρησης της «μέσης και βασιλικής οδού», της οδού του Κυρίου. Δικαιούμαστε να είμαστε «ζέοντες» στα της πίστεως, όχι όμως και «υποζέοντες» ή «υπερζέοντες», όπως έλεγε ο πολιός και πολυγραφότατος π. Θεόκλητος Διονυσιάτης. Δουλειά των λαϊκών ορθοδόξων δεν είναι να κατακρίνουν τους κληρικούς ορθοδόξους ή να τους υποδεικνύουν πώς θα διοικούν την Εκκλησία, πολλώ δε μάλλον να τους υβρίζουν και να τους υποτιμούν. Αυτό συνιστά εγνωσμένο σύμπτωμα έπαρσης και εγωπάθειας, καταστροφικής προσωπικής και διασπαστικής νόσου στο εκκλησιαστικό σώμα, ανατροπή της εκκλησιαστικής τάξης, υποτίμηση του συνοδικού εκκλησιαστικού πολιτεύματος και ευθεία αμφισβήτηση του τρόπου που ο ίδιος ο Κύριος δόμησε την Εκκλησία Του.
Το δε θέμα του «οικουμενισμού» θα πρέπει επιτέλους να τεθεί σε σωστές βάσεις, πέρα από ανέξοδες συνθηματολογίες, προσωπικά συμφέροντα εξωεκκλησιαστικών και προσπάθειες συσπείρωσης οπαδών σε προσωποπαγή θρησκευτικά/οργανωσιακά σχήματα. Ο ίδιος ο Κύριος επιζητεί την ΕΝΩΣΗ των πάντων εν ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. Υπάρχουν σήμερα κανονικοί ιερείς, αλλά κυρίως ψευδοϊερείς παλιοημερολογίτες, που αρέσκονται υπερβολικά στην εξαπόλυση κατηγοριών, υπερβολών (ακόμη και ύβρεων) εναντίον εκκλησιαστικών προσώπων, γινόμενοι οι ίδιοι «υπερπατριάρχες» και «υπερσύνοδοι», που δήθεν δικαιούνται να «δικάζουν και να καθαιρούν» οποιονδήποτε, να ονομάζουν «προδότη πίστεως» οποιονδήποτε και να συγκεντρώνουν γύρω τους οπαδούς (όχι απλούς πιστούς), τους οποίους φανατίζουν και διεγείρουν σε εκκλησιαστική ανταρσία ή εκκλησιομαχία. Η έπαρση σε τέτοια φαινόμενα είναι προφανής.
Ας αναλογιστούμε τις όντως κατακριτέες, αλλά υπαρκτές, συμπροσευχές (αλλά και συλλειτουργίες!) με αλλοδόξους που επί αιώνες δίχως βία γίνονταν στην Κύπρο, στα Επτάνησα, στην Πελοπόννησο και αλλού. Τουλάχιστον μετά το έτος 1920 δεν έχουν γίνει συλλειτουργίες με αλλοδόξους, παρότι με εμπάθεια, πείσμα και υπερβολή διατυμπανίζουν διάφοροι παλιοημερολογίτες «ζηλωτές των πληκτρολογίων». Περισσότερες πληροφορίες μπορεί κανείς να βρει στα βιβλία της ιστορίας, πχ. Παπαρρηγόπουλου για ελληνικές πηγές ή ρωσικές πηγές για απαγορευμένες συλλειτουργίες στην Ουκρανία και τη Μολδαβία. Δείτε επίσης π.χ. για τον επί αιώνες Λατίνο Αρχιεπίσκοπο Κύπρου, για τις εκκλησιαστικές σχέσεις Λατίνων και Ορθοδόξων στις Κυκλάδες και την Πελοπόννησο, για τις μικτές συλλειτουργίες Λατίνων και Ορθοδόξων στα Επτάνησα μέχρι και τα τέλη του 19ου αιώνα. Κάποια παραδείγματα (λίγα δυστυχώς) περιέχει και το πολύ καλό βιβλίο του π. Επιφανίου Θεοδωρόπουλου «Οικουμενισμός και Ζηλωτισμός: τα δύο άκρα», το οποίο συστήνουμε προς ανάγνωση από κάθε ενδιαφερόμενο για το θέμα των άκρων εντός και εκτός Εκκλησίας. Η μελέτη στο θέμα μπορεί να πείσει ακόμη και κακόπιστους ότι σε πάμπολλους τόπους και χρόνους γίνονταν συλλειτουργίες Ορθοδόξων και Λατίνων. Εάν αυτό είναι ικανό να εκμηδενίσει την Εκκλησία και το έργο του Κυρίου επί γης, όπως αφελώς διατείνονται οι εξωεκκλησιαστικοί παλιοημερολογίτες και οι λοιποί «υπερορθόδοξοι», θα πρέπει αναπόφευκτα να συμπεράνουμε ότι σήμερα... ΔΕΝ ΥΦΙΣΤΑΤΑΙ Εκκλησία! Γνήσιος κακόδοξος παλιοημερολογίτικος παραλογισμός!
Ας αναλογιστούμε την ίδια τη στάση του ομολογητή αγίου Μάρκου Ευγενικού στη ληστρική σύνοδο Φερράρας-Φλωρεντίας. Είναι δυνατόν οι όψιμοι ζηλωτές παλιοημερολογίτες να είναι «πατερικότεροι» και «σωστότεροι» αυτού; http://fdathanasiou.wordpress.com/2014/01/18/%CE%B7-%CF%83%CF%85%CE%BC%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B9%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%AC-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82-%CE%BB%CE%B1%CF%84%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CF%85%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B1/
8.
Η Εκκλησία έχει παγκόσμια ενότητα, οι τοπικές Εκκλησίες και τα Πατριαρχεία είναι αρραγώς ενωμένα στο Ποτήριο του Κυρίου, οπότε ας μην αποκόπτουμε λεκτικά συγκεκριμένους ιεράρχες. Ειδικά εάν δεν υφίσταται καταδικαστική συνοδική απόφαση εις βάρος τους. Ας εννοήσουν επιτέλους ορισμένοι ότι το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως είναι κανονικά πλήρως ενωμένο με όλη την Εκκλησία. Νομίζουμε πως ο παλιοημερολογίτικος και θερμοκέφαλος παροξυσμός εναντίον της Εκκλησίας, των επισκόπων της και των αγίων δεν ωφελεί κανέναν. Απεναντίας, αποδεικνύει τα μέσα που χρησιμοποιούν κάποιοι για να αυτοδικαιωθούν εγωιστικά, να αυτοεμφανιστούν σαν «ορθοδοξότεροι» των ορθοδόξων και να «καταπνίξουν» με θεολογικοφανείς μεγαλοστομίες την άποψη των διαφωνούντων... Παραθέτουμε την διδακτορική διατριβή του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αθηνών Χριστόδουλου: http://www.myriobiblos.gr/books/book1/
9.
ΓΕΝΙΚΕΣ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ
1) Το Άγιον Όρος, όπως και το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων, το Πατριαρχείο Μόσχας, το Πατριαρχείο Σερβίας κλπ γιορτάζει με το παλιό ημερολόγιο. Είναι βεβαίως σε πλήρη και κανονική κοινωνία με όλη την Ορθόδοξη Εκκλησία ανά τη γη, είτε τοπικά χρησιμοποιεί το παλιό ή ιουλιανό (Πατριαρχείο Μόσχας, Σερβίας κλπ) είτε το νέο ημερολόγιο (Πατριαρχείο Αλεξανδρείας, Εκκλησία Ελλάδος, Κύπρου, Πολωνίας κλπ). Η Εκκλησία ανά τον κόσμο χρησιμοποιεί κυρίως το παλιό ημερολόγιο, αλλά οι Αγιορείτες, οι Αγιοταφίτες, οι Ρώσοι, οι Σέρβοι κλπ ΔΕΝ έχουν καμμία σχέση με τους παρασυνάγωγους εξωεκκλησιαστικούς παλιοημερολογίτες.
2) «Πάτριο» ή «ορθόδοξο» ενίοτε το λεν οι σχισματικοί παλιοημερολογίτες, για να αυτοδικαιώνονται εμμέσως. Αυτοί είναι δυστυχώς εξωεκκλησιαστικοί συνεχιστές (παρότι οι αρχηγοί τους φορούν ράσα!) της θρησκευτικής ανταρσίας του 1935-1937 για το ημερολόγιο, συνεχιστές καθηρημένων και αποστατών της Ορθόδοξης Εκκλησίας, γνωστοί και ως «ταλιμπάν» ή «σούπερ ορθόδοξοι». http://www.egolpion.com/zhlotes.el.aspx?splitter_children_offset=24
Επίσης, οι παλιοημερολογίτες δεν κοινωνούν με την Εκκλησία της Ελλάδος ή οποιαδήποτε άλλη τοπική Εκκλησία ανά την υφήλιο, δεν κοινωνούν καν μεταξύ τους, αφού είναι πολυδιασπασμένοι σε δεκάδες αντιμαχόμενες φατρίες, που κάθε μία έχει τον δικό της αυτοσχέδιο «Αρχιεπίσκοπο Αθηνών»!
3) Οι άγιοι βιώνουν κοντά στο Θεό την αιώνια Ανάστασή του, είναι υπεράνω του περιορισμού που λέγεται «χρόνος» και υπεράνω κάθε συστήματος «μέτρησης» χρόνου. Προς τι λοιπόν τόση «ζούρλα» για τα ημερολόγια και τα ωρολόγια; Σημειώνουμε ότι ο μακαριστός π. Θεόκλητος Διονυσιάτης ονόμαζε «ζουρλωτές» τους παλιοημερολογίτες.
4) Αρχικά η Εκκλησία στη Μικρά Ασία, στην Αλεξάνδρεια, στη Ρώμη κλπ γιόρταζε σε 4-5 διαφορετικές Κυριακές το Πάσχα! Θα την πούμε αιρετική, όπως αντιστοίχως σήμερα λεν οι εξωεκκλησιαστικοί παλιοημερολογίτες κάθε τοπική Εκκλησία που έχει το νέο ημερολόγιο στη θεία λατρεία; Σήμερα η Εκκλησία στην Αλγερία, λόγω περιορισμών που θέτουν οι ισλαμιστές, τελεί την κυριακάτικη θεία λειτουργία σε ημέρα Παρασκευή. Θα την πούμε κι αυτήν αιρετική;
5) Εάν αύριο διορθωθεί ακριβέστερα το ημερολόγιο πρέπει να γίνει κι άλλο ημερολογίτικο σχίσμα; Εάν αύριο επιλέξουμε την ώρα με 100 νέα λεπτά, θα πρέπει να γίνει το σχίσμα των «παλαιοωρολογιτών»; Εάν αύριο η Εκκλησία επαναφέρει τα λευκά άμφια ιερέων, θα πρέπει να γίνει το σχίσμα των «παλαιοαμφιτών»;; Ο Κύριός μας έκανε την παραμικρή αναφορά σε ημερολόγια, ωρολόγια, άμφια κλπ;
10.
Σχετικά με την απόρριψη οιασδήποτε συμβολής από τους «φωτισμένους νεοπαπάδες» ή «γέροντες», ερμηνεύεται εύκολα, διότι οι «ζηλωτές των πληκτρολογίων» παλιοημερολογίτες με ακραίες διαδικτυακές θέσεις κυρίως τρία πράγματα μάχονται:
α. τους αγίους, διότι δεν μπορούν να «χωνέψουν» ότι η Εκκλησία («του νέου», όπως λεν) εξακολουθεί να χαριτώνεται από το άγιο Πνεύμα και να αναδεικνύονται άγιοι εντός αυτής. Ορίστε το ξεσκέπασμα του μίσους των παλιοημερολογιτών για τους συγχρόνους αγίους:
β. τους επισκόπους της Εκκλησίας, διότι συγκρίνουν την κατάσταση της πραγματικής Εκκλησίας με το κακό παλιοημερολογίτικο χάλι της θρησκευτικής ανταρσίας και της πνευματικής ακαταστασίας
γ. όσους αρθρώνουν λόγο αγάπης, αυτούς που επικαλούνται τα λόγια του Κυρίου. Οι σε φανατισμό και πλάνη ευρισκόμενοι παλιοημερολογίτες δεν καταλαβαίνουν ότι ο Χριστός κήρυξε πρωτίστως ΑΓΑΠΗ, οπότε κατηγορούν όλους αυτούς σαν «υποκριτές και γλυκανάλατους αγαπολόγους». Εντούτοις, ο κύριος πρωτίστως «αγάπη εστί».
Είναι απλό:
ΟΙ ΠΑΛΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΕΣ ΦΑΝΑΤΙΚΟΙ ΑΠΟΣΤΡΕΦΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΟΥΤΕ ΝΑ ΑΚΟΥΝ ΘΕΛΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟΥΣ
-ΣΥΓΧΡΟΝΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΠΑΪΣΙΟ, ΠΟΡΦΥΡΙΟ, ΣΩΦΡΟΝΙΟ, ΙΑΚΩΒΟ κλπ. Δεν τους θεωρούν αγίους, αλλά οικουμενιστές ή «μάγους»!
-ΣΥΓΧΡΟΝΟΥΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟ, ΙΕΡΩΝΥΜΟ κλπ. Δεν τους θεωρούν ορθοδόξους, αλλά αιρετικούς!
-ΣΥΓΧΡΟΝΟΥΣ ΚΗΡΥΚΕΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΩΣΗΣ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗΣ. Δεν τους θεωρούν ειλικρινείς, αλλά υποκριτές, διότι συνήθισαν από κηρύγματα μίσους, εκκλησιομαχίας, ημερολογιολατρείας και δήθεν «αντιοικουμενισμού» από τους ρασοφόρους στους παλιοημερολογίτικους ναούς.
11.
Σχετικά με την εξαγγελλόμενη διάθεση για «διάλογο», αποδεικνύεται καθημερινά ψευδής, αφού οι διαδικτυακοί παλιοημερολογίτες αναμασούν τις ίδιες αστοιχείωτες θέσεις περί Εκκλησίας, κανόνων, αγίων, εκκλησιαστικής πράξης κλπ, αναμεμιγμένα με ύβρεις, υποτίμηση και ειρωνείες προς αυτούς που τολμούν να… διαφωνούν προς τις θέσεις τους! Είναι γνωστό πως χωρίς επιχειρήματα, χωρίς μελέτη και χωρίς σεβασμό δεν γίνεται διάλογος, αλλά μονόλογος και… ψυχολογική εκτόνωση εμπαθών αισθημάτων.
Οι διαδικτυακοί παλιοημερολογίτες «ζηλωτές των πληκτρολογίων»:
Τρία πράγματα θέλουν να πετύχουν:
1. την ψυχολογική τους εκτόνωση
2. την μετάδοση του ανεπίγνωστου ζήλου και της εσωτερικής αστάθειας και εμπάθειάς τους και σε άλλους
3. την απόσπαση μελών της Εκκλησίας και την πρόσδεσή τους σε κάποιο από τα δεκάδες παλιοημερολογίτικα εξωεκκλησιαστικά σχήματα (το δικό τους!).
Τρία πράγματα διαρκώς επικαλούνται:
1. κατηγορίες πεζοδρομιακού τύπου, ύβρεις και υπερβολές εναντίον του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου (τον θεωρούν «αγκάθι στο μάτι τους»)!
2. ημερολογιολατρεία και υποκριτικό αντιοικουμενισμό, ανάγοντας τον τρόπο μέτρησης του χρόνου σε χριστιανικό… δόγμα ή όρο σωτηρίας και υποκρινόμενοι τους μοναδικούς γνήσιους ορθοδόξους χριστιανούς επί γης!
3. δήθεν τήρηση ιερών κανόνων εκ μέρους τους, ενώ βρίσκονται… ΕΚΤΟΣ Εκκλησίας!
12.
Η επιλογή του τρόπου απάντησης ενός εκάστου ανήκει στον ίδιο και όχι σε άλλον, πολλώ δε μάλλον όταν ο άλλος δεν επιδεικνύει ειλικρινές πνεύμα συνεργασίας σε διάλογο, αλλά επιτίθεται στην ηθική υπόσταση αυτού με τον οποίο δήθεν θέλει να «συνδιαλεχθεί». Διατηρούμε το δικαίωμα της επιλογής, σεβόμενοι την θεοπαράδοτη ελευθερία του ανθρώπινου προσώπου. Γνωρίζουμε πως δεν γνωρίζουμε πολλά, μα ελπίζουμε πως συν Θεώ θα μάθουμε ολίγα χρήσιμα!
Ευχόμαστε ο Κύριος να μας ευλογεί και να μας φωτίζει όλους πάντοτε!
